Podkręcanie kart graficznych

Przedstawiamy sposób na podkręcanie karty graficznej. Jeśli chcesz ze swojej grafiki wycisnąć jeszcze więcej, zobacz, jak się to powinno robić.

Podkręcanie, inaczej przetaktowywanie (ang. overclocking) polega na zwiększeniu szybkości pracy poprzez zmianę taktowania zegara. Każdy podzespół komputera, który ma związek z zegarem, innymi słowy – jeżeli jego parametry podawane są w hercach (MHz, GHz), to taktowania te można zwiększyć istotnie wpływając na jego wydajność. W tym poradniku zajmiemy się kartą graficzną, czyli jak wykrzesać ze swojego graficznego potworka jeszcze kilka procent wydajności, poświęcając jedynie odrobinę czasu.

 

Krok 1 – Zebranie odpowiednich narzędzi

Do poprawnego OC potrzebować będziemy programu, w którym uda się dokonać samego podkręcenia oraz zestawu narzędzi, które pozwolą sprawdzić, czy nasze działania powodują stabilne działanie karty graficznej.

Pierwszym z nich zostanie MSI Afterburner wraz z Riva Tuner Statistics Server, które pozwoli nam na dokonanie OC oraz kontrolę temperatur i taktowań.

Opis konfiguracji znajduje się w naszym artykule o monitoringu PC.

Monitoring PC-ta niezbędny przy podkręcaniu.

Do diagnostyki posłuży nam Unigine Valley, czyli darmowy benchmark testujący wydajność i stabilność działania karty graficznej.

Pobrać go można ze strony: https://unigine.com/products/benchmarks/valley/

 

Niezbędny będzie również zestaw ulubionych gier, gdyż testy syntetyczne to jedno, a testy w grach rzeczywistych to zupełnie inna sprawa. Dopiero sprawdzeniu stabilności obiema metodami będziemy mieli absolutną pewność.

 

Krok 2 – Algorytm podkręcania

Krok 2.1 – Podkręcanie

Przy OC kart graficznych jest jedna, istotna zasada – nigdy nie zmieniaj wielu parametrów na raz. W przypadku karty graficznej możemy podnieść taktowania zarówno GPU jak i VRAM.  Najpierw sprawdzimy jak bardzo uda się przyspieszyć rdzeń karty graficznej, a dopiero po stwierdzeniu jego maksymalnej, stabilnej wartości, zajmiemy się taktowaniem pamięci.

 

 

Podkręcania dokonujemy niewielkimi kroczkami. Taktowania zwiększamy o 5-10MHz, tak jak na zrzucie ekranu powyżej – wystarczy przesunąć suwak o interesującą nas wartość.

 

Krok 2.2 – Test syntetyczny

Aby sprawdzić czy przeprowadzone OC jest stabilne i karta będzie działać poprawnie uruchamiamy na sam początek Unigine Valley.

 

 

Preset benchmarka ustawiamy na Extreme albo jeszcze lepiej – na Extreme HD.

 

W trakcie działania programu wyświetlone zostaną najważniejsze informacje. Taktowanie rdzenia i vram, a także temperatura karty. Tak jak jest to widoczne poniżej.

 

 

W tym momencie zaczyna się najważniejsza część. Program nie zdecyduje za nas czy OC było stabilne czy nie, sami musimy o tym zdecydować. Dlatego benchmark należy zostawić uruchomiony na 20-30 minut i w tym czasie wypatrywać każdej anomalii.

Wszelkiego rodzaju:

• kresek;
• kropek;
• przebarwień;
• dziwnych kształtów;
• migających wielokątów;
• nienaturalnych zmian w kolorach;
• w ekstremalnych przypadkach wyłączenie programu z komunikatem o błędzie sterownika.

Każde takie zachowanie świadczy o tym, że popchnęliśmy kartę nieco za daleko. W tym momencie mamy dwa wyjścia: Albo obniżyć taktowania do ostatniej znanej wartości, przy której anomalie nie występowały, albo zwiększyć napięcie na karcie. Druga opcja może znacząco wpłynąć na żywotność układu, a nieumiejętnie wykorzystana nawet doprowadzić do jego spalenia. Dlatego polecam ją jedynie zaawansowanym użytkownikom.

 

Krok 2.3 – Test rzeczywisty

Jeżeli test w benchmarku nie wykazał żadnych zmian możemy śmiało przejść do następnego kroku i sprawdzić jak karta zachowuje się podczas gry w ulubioną grę. Warto wybrać tytuł, który faktycznie zmusi układ do wysiłku, w przypadku mocnych kart graficznych stare gry nie zrobią na nich absolutnie żadnego wrażenia i test będzie niemiarodajny. W tym przypadku wypatrujemy identycznych zmian. Często zdarza się tak, że benchmark nic nie wykarze a dopiero po dwóch, trzech godzinach gry nagle zaczynają pojawiać się anomalie.

Porządnie wykonane OC karty graficznej to proces niestety długi i żmudny, ale odpowiednio przeprowadzony pozwala darmowy zysk wydajności. Uważam więc, że warto poświęcić wolną chwilę.

 

Krok 2.4 – Gdy za gorąco

Jeżeli stwierdzimy, że w trakcie grania temperatura karty jest za wysoka – należy albo zmniejszyć taktowania, albo zwiększyć poziomy wentylatorów. Jeżeli nie przeszkadza nam większy hałas, polecam drugą opcję. Niższa temperatura oznacza dłuższe życie układu.

Generalnie każda karta jest inna, więc trudno jest ustalić jakąś konkretną barierę temperatury, której nie należy przekraczać. Gdybym miał ujednolicić, powiedziałbym, że należy trzymać kartę poniżej 80 stopni celsjusza. Wyższe temperatury mogą być niebezpieczne dla samej karty, chociaż na przykład taki Radeon R9 290 znany jest z tego, że osiąga znacznie większe wartości…fabrycznie.

 

Z zwiększeniu poziomów wentylatorów z pomocą przychodzi MSI Afterburner. Zakładka [WENTYLATOR] umożliwia modyfikacje lub stworzenie nowych punktów, w których po przekroczeniu danej temperatury wentylator osiąga określoną prędkość obrotową. Bardzo przydatna opcja, należy jednak pamiętać o tym, aby uruchomić opcję zaznaczoną na zrzucie ekranu poniżej. Dopiero wtedy program używa utworzonego przez nas profilu.

 

 

Podsumowanie

Jeżeli stwierdzimy osiągnięcie wartości maksymalnych możemy swoje osiągnięcia zapisać, aby możliwe było ich wczytanie za każdym razem kiedy będą potrzebne. MSI Afterburner posiada 5 miejsc na różne, stworzone przez użytkownika profile. Warto więc z nich skorzystać. Tym bardziej, że podkręcanie karty graficznej jest czysto programowe. Oznacza to, że gdy MSI Afterburner nie będzie uruchomiony, karta pracować będzie na standardowych zegarach, podobnie jak wentylatory.

 

Zysk: